بخش اول
تجارت سلاح در عربستان
در سال 1990 منبع اصلي امداد رساني به اسامه بن لادن فردي به نام "ويکتور بوت" بود. وي از افسران سابق ارتش روسيه بود که در انگولا خدمت کرد و پس از آن وارد قاچاق سلاح و نفت شد.
ويکتور بوت به سرعت به فرد مشهوري تبديل شد زيرا قادر بود که از طريق شرکت خودش که "ايرسيس" نام داشت، هر چيزي را قاچاق کند.
با وجود افشاي فعاليتهاي غيرقانوني بوت در رسانه ها، عربستان سعودي همچنان اصلي ترين محل براي معاملات کالاهاي قاچاق و ممنوع بود. دبي نيز مکاني بود که بيشترين دارايي هاي بوت در بانکهاي آن براي حملات يازده سپتامبر سپرده گذاري شده بود.
در سال 1987 يکي از ثروتمندترين بانکهاي عربستان تأسيس شد؛ بانکي که به فعاليتهاي جمعيت هاي خيريه کمک مي کند و براي سعودي هاي افراطي مانند بن لادن پول مي فرستد.
نايف کسي بود که هيچ کسي توانايي مقابله با او را نداشت. نايف وزارت کشور را اداره مي کرد و مانند ملک فهد مصونيت داشت و هيچ کس نمي توانست او را اخراج کند. او در حال شدت بخشيدن به "جنگ ويژه" خود با آمريکا بود و براي وهابي هاي افراطي پول مي فرستاد. دليل اين همه نفرت "نايف" از آمريکا هميشه جاي سئوال بود.
قطر و القاعده
در نيمه هاي سال 1990 قطر ميزبان 10 تن از تروريستهاي القاعده بود که از سوي آمريکا تحت تعقيب بودند. پس از افشاي اين موضوع که "خالد شيخ محمد" از خطرناکترين اعضاي القاعده در ميان دعوت شدگان دولت قطر قرار دارد، "لوييز فرييه" رئيس پيشين "اف. بي. آي" در نامه اي به وزير خارجه قطر از او خواست به تعهدات خود عمل کرده و اين فرد را به دفتر تحقيقات فدرال آمريکا تحويل دهد.
"خالد شيخ محمد" عموي "رمزي يوسف" بود. رمزي يوسف طراح حمله کاميون بمبگذاري شده به مرکز تجارت جهاني در سال 1993 بود. وي همچنين نقشه اي را براي منفجر کردن 11 هواپيماي آمريکايي بر فراز اقيانوس آرام طرح ريزي کرده بود.
يکي از عمليات خالد شيخ محمد، حمله به هواپيمايي فيليپيني در سال 1994 بود که در جريان آن يکي از سرنشينان ژاپني اين هواپيما به قتل رسيد.
در نامه رئيس پيشين "اف بي آي" به وزير خارجه قطر، تأکيد شد که "خالد شيخ محمد" براي منافع دولت قطر خطرناک است و "او به دنبال ساختن بمب است که احتمالا زندگي شهروندان قطري را به خطر مي اندازد" و "خالد شيخ محمد بيش از 20 گذرنامه جعلي در اختيار دارد."
با وجود اينکه خالد شيخ محمد در آن زمان کارمند دولت قطر بود (کارمند خدمات عمومي) قطر مدعي شد که نمي تواند او را بيابد. اين در حالي است که وي به صورت مخفيانه به خارج از قطر منتقل شد، درحاليکه اف بي آي در يکي از هتل هاي دوحه انتظار او را مي کشيد.
نارضايتي رئيس پيشين اف بي آي از قطر در سالهاي 1997 تا 1999 به شدت افزايش يافت زيرا قطر شرکتي را در خيابان "کي" با سرمايه 689،805.16 دلار و همچنين يک شرکت وکلا در واشنگتن و نزديک کاخ سفيد با سرمايه 23،938،994.20 تأسيس کرد که هدف از تأسيس اين دو شرکت بهبود چهره قطر بود؛ درحاليکه اين شرکتها منبعي براي خطرناکترين افراد در دنيا بودند.
دولت کلينتون هيچ شکايتي را به وزير خارجه قطر که به کاخ سفيد رفت و آمد داشت تحويل نداد و يک بار از من (نويسنده کتاب) خواسته شد تا از دفتر مشاور امنيت ملي خارج شوم تا الگور معاون رئيس جمهور با وزير خارجه قطر ديدار کنند.
آل سعود و القاعده
نايف خودش به تنهايي مشکل نبود. آل سعود از آغاز سال 1990 حکومت را به چنگ آورده و در سال 1996 عربستان سعودي به سادگي درخواست سودان براي تحويل بن لادن را رد کرد.
رياض تأکيد کرد که بن لادن از محبوبيت بالايي در عربستان سعودي برخوردار است و بازداشت او موجب انقلاب مي شود.
از زمان حوادث 11 سپتامبر حتي يک اتهام يا اقدام مفيدي از سوي عربستان سعودي براي تحويل بن لادن صورت نگرفت.
نايف تظاهر مي کرد که عربستان سعودي نمي تواند در خصوص حملات يازده سپتامبر کاري انجام دهد. به صورتيکه يک سال و نيم بعد از اين حادثه، حتي يک سعودي نيز در راستاي کمک عربستان به تحقيقات در حصوص 11 سپتامبر بازداشت نشد.
مسأله بدتر آن است که در عربستان سعودي چيزي تحت عنوان "حاکميت قانون" وجود ندارد. وقتي که به گذرنامه عربستاني نگاه مي کنيم متوجه مي شويم که صاحب گذرنامه وابسته به خاندان حاکم است. يک شهروند عربستاني شبيه به بخشي از دارايي‌هاي اين خاندان است و تفاوتي با کاخ جده يا رولزرويسي که متعلق به آل سعود است ندارد .. هيچگونه حق و حقوقي و پارلمان و يا قانون اساسي در عربستان وجود ندارد.
البته اگر عربستان را عده اي افراد عاقل اداره مي کردند اوضاع بهتر بود، ولي اينطور نيست. خرفتي، توطئه ها و تعصب فقط آغازي براي داستان آل سعود است. خاندان حاکم در عربستان در برابر هرگونه تغييري مقاومت مي کنند و نمي خواهند به تعفن خود در اين کشور اعتراف کنند.
داستانهاي بسياري در خصوص فحشاي خاندان آل سعود در روزنامه هاي آمريکايي منتشر شده است . اين روزنامه ها بر ضرورت حقوق زنان در اين کشور تأکيد کردند ولي هيچ کسي به اين مسأله توجه نکرد: در عربستان سعودي مقدار بسيار زيادي از درآمدهاي ملي براي عقده هاي جنسي صرف مي شود.
خاندان حاکم بيشتر درآمدهاي کشور را در اختيار دارند و مي توانيد آنان را در کاخ هايشان در درياي مديترانه بيابيد . کاخ هايي که براي خوش گذراني با "زنان هرزه" بنا شده است.
هنگامي که در مغرب بودم خبري به آژانس اطلاعات مرکزي رسيد که يک شاهزاده سعودي درحاليکه بسيار مست بود به يک دختر مغربي آسيب جدي وارد کرد، ولي پادشاه مغرب به سرعت بر اين موضوع سرپوش گذاشت و به خانواده آن دختر پول داد. به خانواده آن دختر گفته شد که يا دهانشان را مي بندند و يا اينکه دخترشان بقيه عمر خود را در زندان مي گذراند. اين تاکتيک موفقيت آميز بود و اين مسأله فاش نشد.
نظرات شما عزیزان:
موضوعات مرتبط: اجتماعی ، سیاسی ، ،
برچسب‌ها: