روزنامه آمريکايي سياتل تايمز با اشاره به بيانات اخير رهبر معظم انقلاب درباره مذاکرات هسته‌اي نوشت: از اين سخنان مي‌توان فهميد رهبر ايران هنوز آمريکا را دشمن اصلي خود مي‌داند، دوم اينکه غرب بيش از (آيت‌الله) خامنه‌اي خواستار رسيدن به توافق است؛ زيرا وي گفت: «من هرگز در مورد مذاکره با آمريکا خوشبين نبوده‌ام».
اين روزنامه مي‌نويسد: مواضع رهبر ايران به هيچ وجه تغيير نکرده است. اين موضوع نشان مي‌دهد چرا مذاکره‌کنندگان غربي مجبور بودند بسياري از مطالبات اوليه خود را کنار بگذارند. آمريکا از ابتدا بر پايان برنامه هسته‌اي ايران و تعليق غني‌سازي اصرار داشت، اما براي اينکه ايران از مذاکرات خارج نشود واشنگتن در اين مورد تسليم شد.
سومين درس از سخنان رهبر ايران اين بود که (آيت‌الله) خامنه‌اي خواستار اعتماد تمام و کمال غرب بود در حالي که در عوض بيشترين ميزان نارضايتي را نشان مي‌دهد.
روزنامه آمريکايي مي‌افزايد: او در سخنانش احساس برتر بودن مذهبي را نسبت به غرب دارد و بارها گفته که غرب بايد به کلي همه تحريم‌ها را در روز امضاي توافق لغو کند و هيچ ناظري نمي‌تواند تأسيسات نظامي ايران را بازديد کند.
سياتل تايمز خاطرنشان کرد: چهارمين نکته در سخنان رهبر ايران اين بود که آمريکا و ايران واقعيت‌هاي متفاوتي را مي‌بينند و آمريکايي‌ها دروغ مي‌گويند.
اين روزنامه در پايان نوشت: اوباما تصور مي‌کند ايران تغيير کرده اما آمريکا معمولاً هرگز به درستي جريانات را در خاورميانه پيش‌بيني نکرده است. دولت‌هاي قبلي آمريکا چه دموکرات و چه جمهوري‌خواه همواره منتظر نقطه عطف در خاورميانه بوده‌اند اما خورشيد آمريکا هرگز طلوع نمي‌کند.

ناصرالدين شاه قاجار در عين آنکه در زمره اولين چهره هايي است که در تاريخ عکاسي ايران تصويرش بر صفحه "داگرئوتيپ" ثبت شده است، خود از پيشگامان تاريخ عکاسي در ايران به شمار مي‌رود.

به گزارش مجله تاريخ فراديد، ناصرالدين شاه قاجار در کنار علاقه به شعر و نقاشي از اولين برخورد با دوربين عکاسي و قرار گرفتن در مقابل دوربين عکاسان فرنگي مجذوب اين پديده شد و با داير کردن نخستين عکاسخانه ايران و آوردن معلمان فرنگي عکاسي به دارالفنون، خود نيز يادگيري مهارت ها و فنون آن را آغاز کرد.

شايد علاقه ناصرالدين شاه به عکاسي به زماني برگردد که ژول ريشار نخستين معلم زبان فرانسه مدرسه دارالفنون با دوربين اهدايي ملکه ويکتوريا از او عکاسي و شاه جوان را از ديدن تصوير خود سخت ذوق زده کرد.

اين ذوق و علاقه باعث شد ناصرالدين شاه وقتي 19 سال داشت دستور دهد با دوربين عکاسي از تخت جمشيد گزارش تصويري بگيرند و براي او بياوردند. او همچنين دستور داد آقا رضاخان اقبال‌السلطنه، از درباريان نزديک شاه، عکاسي را از فرانسيس کارلهيان عکاس فرانسوي بياموزد تا بتواند در سفرهاي مختلف همراه ناصرالدين شاه باشد و از او عکاسي کند.

در اين ميان خود ناصرالدين شاه با علاقه و پشتکار خاصي کار يادگيري عکاسي را دنبال مي‌کرد و از هر فرصتي براي عکاسي يا سوژه عکس شده استفاده مي کرد. سوژه‌هاي ناصرالدين شاه براي عکاسي زنان حرمسرا، وقايع روزمره در کاخ سلطنتي، پرتره نزديکان و درباريان، اردوکشي‌ها، ييلاق‌ها، سفرها، مراسم سلام، اسب دواني‌ها، شهرها، طبقات مختلف مردم، رجال و البته خودش بود.

ناصرالدين شاه يکي از عکاساني بود که به گرفتن عکس سلفي بسيار علاقه داشت و ذوق آن را داشت که سوژه و عکاس خودش باشد؛ عکس زير يکي از همين موارد است. شاه قاجار در اين عکس که مربوط به سال 1282ه.ق است و نسخه اي از آن در آلبوم خانه کاخ گلستان نگهداري مي‌شود به خط خود نوشته: اين عکس خودم را خودم در اندرون انداخته‌ام.

شکار بالگردهاي چند ميليون دلاري با يک يا چند مين جهنده صياد که قيمتي ده‌ها برابر کمتر از بالگردها دارند، بسيار کم‌هزينه‌ و کم‌زحمت‌ است و اين يعني سورپرايز سپاه پاسداران براي بالگردهاي مهاجم چند ميليون دلاري.

وقتي در ميان تجهيزات و تسليحات ايراني، نام صياد به ميان مي‌آيد، ناخودآگاه، ذهن‌ها به سوي سلاح تک تيرانداز دقيقي مي‌رود که کاليبرش 12.7 و برد آن بيش از 1500 متر است، که اين روزها نمونه دوم آن نيز عملياتي شده است، اما صياد فقط سلاح تک‌تيرانداز نيست.

سپاه پاسداران انقلاب اسلامي يک سلاح در نوع خود جالب در اختيار دارد که صياد نام دارد اما اين سلاح، اسلحه انفرادي نيست بلکه يک مين زمين پايه و جهنده است.
مين ها به طور کلي به چند دسته تقسيم مي‌شوند، مين‌هاي دريايي شايد در اين مجموعه، اين روزها مشهورترين مين‌هاي ايراني باشند که "صدف" يکي از آن مجموعه است.
مين‌هاي ضدنفر و مين‌هاي ضدزره نيز جزو ديگر دسته‌هاي مين‌هاي ايراني به شمار مي‌روند که در آخرين نمونه، مين کنار جاده‌اي رميت اواسط سال گذشته رونمايي شد. اين مين کنترل از راه دور، قادر است با ايجاد يک حجم انفجار بسيار بالا، يک ستون زرهي را در شعاع 100 تا 150 متري منهدم کند.

 «آقا راه خدعه را بست» عنوان يادداشت روز روزنامه کيهان به قلم محمد ايماني است که مي‌توانيد آن را در ادامه بخوانيد:

1- تلاطم امواج، هر چند زورق‌ها را واژگون کند اما قادر به هماوردي با دريا و اقيانوس نيست. بلکه هر چه امواج متلاطم‌تر باشد، عظمت دريا بيشتر به چشم مي‌آيد. همان روح خدايي(ره) که درباره خبر فتح خرمشهر فرمود «خرمشهر را خدا آزاد کرد»، خبرهاي ناگوار را هم با آرامش پذيرا مي‌شد چنان که در ماه‌هاي آغازين جنگ وقتي خبر سقوط يکي از شهرها را به ايشان مي‌دهند، فقط مي‌گويد «جنگ همين است ديگر»! و بعد «الله‌اکبر»! تکبيرهًْ الاحرام مي‌گويد و به نماز مي‌ايستد. از متن همان طمأنينه و آرامش مبتني بر توکل حضرت حق است که امروز پايگاه‌هاي مهم استکبار يکي پس از ديگري در چهار گوشه غرب آسيا سقوط مي‌کند.
2- روز پنج‌شنبه گذشته آن هنگام که رهبرمعظم انقلاب به ارزيابي مذاکرات هسته‌اي پرداختند، آنچه بيش از همه به چشم آمد، وقار و آرامش و متانت ايشان با وجود بيان دغدغه‌هاي مهم درباره اين مذاکرات بود چنان که پايگاه اينترنتي گروهک ملي-مذهبي در تحليل خود خاطر نشان کرد «پاسخ آيت‌الله خامنه‌اي به مصاحبه اوباما با نيويورک تايمز- که تفاهم لوزان را پيروزي بزرگ ديپلماتيک خوانده بود- نوعي خونسردي بود... رهبر جمهوري اسلامي به خاطر نقش ايران در پرونده‌هاي مهم منطقه‌اي، داراي برگ‌هاي برنده و ميدان مانور است. تأکيد او بر اجماع داخلي در کشور در شرايطي بود که اوباما از اختلاف در آمريکا و نوعي موازي‌سازي سخن گفت». اين برداشت البته، غريب نيست.

مدتی است که همه از آثار رفع تحريم‌ها در اقتصاد ايران مي‌گويند و منتظرند تا توافقات نهايي شده و قفل محدوديت‌ها بشکند، اما همه چيز به اينجا ختم نمي‌شود.تحريم‌هاتنها ۳۰درصد گره اقتصاد را مي‌گشايند.

يک هفته‌اي است که با صدور بيانيه لوزان، همه از آثار رفع تحريم‌ها در اقتصاد ايران مي‌گويند و منتظرند تا توافقات نهايي شده و قفل محدوديت‌ها بشکند، اما همه چيز به اينجا ختم نمي‌شود، چراکه تحريم‌ها، تنها حدود ۳۰ درصد گره اقتصاد ايران را باز مي‌کند. اقتصاد ايران اکنون سه قفله است و ممکن است يک قفل آن با تحريم‌ها باز شود، اما دو قفل ديگر در دست دولت است که بايد با مجموعه تدابيري که در نظر مي‌گيرد، زمينه را براي شکوفايي اقتصادي ايران و حضور سرمايه‌گذاران خارجي فراهم کند.

سياست خارجي غلط ترکيه در اين سال‌ها باعث انزواي سياسي اين کشور شده است، به نظر مي‌رسد سخنان ضد ايراني اردوغان واکنشي عصبي به افزايش عمق استراتژيک و معنوي ايران در منطقه و حربه‌اي براي پوشاندن شکست‌هاي اين کشور باشد.
نگاهي به سياست خارجي ترکيه در اين سال‌ها نشان دهنده آن است که هرگاه مقامات ترک مقابل مسائل منطقه‌اي خود را در ورطه شکست مي‌بينند، تيغ تند اعتراضات خود را عليه کشورمان نشانه مي‌روند تا شايد با اين حربه کمي از تلخي شکست‌هاي اين کشور کم کنند. ترکيه که سياست خارجي خود را بر پايه پراگماتيسم يا همان عمل‌گرايي سياسي سامان داده که البته بيشتر به سمت منفعت گرايي سياسي سوق پيدا کرده، در همين جهت نيز دچار آفاتي شده است. يکي از آفات مهمي که چنين رويکردي در بر داشته است بي‌اعتباري دولت ترکيه در ميان ملت‌هاي مسلمان است. سياستي که ترکيه در سوريه و سپس در عراق در پيش گرفت، هزينه‌هاي زيادي به اين کشور در بعد بين‌المللي و داخلي تحميل کرد و به سياستمداران ترک ياد داد که نمي‌توان با سياست منفعت‌گرايي تنها به فکر سود بود و از هزينه‌هاي سياسي فرار کرد.

آيا توافق هسته‌اي مي‌تواند به تبديل‌شدن ايران به متحد قدرتمند آمريکا در منطقه خليج‌فارس بينجامد؟ اين امر امکان‌پذير است به‌خصوص آنکه پس از تفاهم اخير لوزان «زلزله‌اي سياسي» ايجاد شده است. باوجود آنکه در اين ميان «اگر»‌هاي بسياري وجود دارد، از جمله اگر رژيم اسراييل به تاسيسات هسته‌اي ايران در اقدامي خودسرانه حمله نکند، اگر مخالفان تحريم در داخل ايران سعي نکنند اقدامي غيرمنتظره انجام دهند و اگر ايران با پارامترهاي کليدي سازگار باشد، مي‌توانيم بگوييم پس از گذشت ٣٦سال از عمر جمهوري‌‌اسلامي‌ايران اين کشور مي‌تواند به ابرقدرت منطقه‌اي تبديل شود.

عربستان، قطر و امارات به عنوان کشورهاي عضو شوراي همکاري خليج‌فارس به همراه مصر، اردن، مراکش، پاکستان و سودان حملات هوايي را عليه نيروهاي حوثي در يمن انجام مي‌دهند که تامل هر آمريکايي را مي‌طلبد. حوثي‌ها شيعياني هستند که تا حدودي مورد حمايت ايران هستند اما با وجود اين، حمله‌ اخير نه‌تنها باعث بهبود وضعيت يمن نخواهد شد بلکه براي ثبات عربستان‌سعودي در ميان‌مدت تا بلندمدت خطرناک خواهد بود. علاوه بر اين نبايد به طور مبالغه‌آميز، نقش جمهوري اسلامي ايران در يمن را زياد دانست. شوراي همکاري خليج‌فارس و شرکا حتي با کمک آمريکا فاقد اين توانمندي هستند که مانند عمليات موفق هوايي آمريکا در زمينگير کردن داعش در عراق و سوريه در عمليات زميني، حوثي‌ها را شکست دهند. آنها با کمک کافي آمريکا قطعاً مي‌توانند آسيب‌هايي را به حوثي‌ها وارد کنند اما نمي‌توانند موازنه قدرت در داخل يمن را تغيير دهند. اگر حملات هوايي شکست بخورد- که احتمال شکست آن از پيروزي آن بيشتر است- اين خطر جدي وجود دارد که همه‌ دولت‌ها تصميم به حمله‌ زميني بگيرند و مداخله‌اي که ترکيب اصلي آن را نيروهاي نظامي سعودي تشکيل مي‌دهند، شکل گيرد.

شکنجه‏ که در ساده‌ترين تعريف خود، به آزار جسمي يا روحي براي مجبور کردن کسي به کاري اطلاق مي‌شود، يکي از روش‌هاي پليد افراد يا حکومت‌ها براي رسيدن به اهدافشان است. شکنجه‌ي زندانيان به‌خصوص زندانيان سياسي يا به عبارتي افرادي که به دليل فعاليت‌هاي سياسي زنداني شده‌اند، از روش‌هاي معمول دولت‌هاي ديکتاتور جهت گرفتن اعترافات غيرواقعي يا ممانعت آنان از فعاليت‌هاي سياسي است.
مصداق بارز اين نوع شکنجه در دوران معاصر را مي‌توان در رژيم پهلوي سراغ گرفت. در اين رابطه، محمدرضاشاه پهلوي با تشکيل دو نهاد مخوف ساواک و کميته‌ي مشترک ضدخرابکاري، سخت‌ترين شکنجه‌ها را در حق مخالفان خود اعمال نمود. اين دو سازمان که با حمايت و آموزش نيروهاي آمريکا و اسرائيل شکل گرفته بودند، مهم‌ترين سازمان اطلاعاتي و امنيتي رژيم محسوب شده و با عملکرد خود، نقش مهمي در بروز نارضايتي‌هاي مردمي و نيز تشديد خفقان سياسي کشور داشتند.
ساواک که در سرکوب عناصر مخالف نظام سلطنتي فعاليت گسترده‌اي داشت، به‌عنوان عامل شکنجه و قتل بسياري از مخالفان حکومت پهلوي شناخته مي‌شد. کميته‌ي ضدخرابکاري نيز که با مشارکت برخي از عوامل ساواک در سال 1350 تشکيل گرديد، نقش مهمي در سرکوب و اعمال بدترين شکنجه‌ها داشت که در اين نوشته به تشريح برخي از انواع اين شکنجه‌ها پرداخته مي‌شود.

رييس‌جمهور آمريکادر آخرين پيام تبريک خود به مناسبت عيد نوروز گفت که سال جديد بهترين فرصت در طول دهه‌هاي گذشته براي پيگيري آغاز روابط مختلف ايران و آمريکا در آينده است.
از سالي که اوباما به کاخ سفيد آمده است هر سال پيام تبريک نوروزي را براي مردم ايران منتشر کرده است ، پارسينه در اين گزارش به بررسي پيامهاي تبريک اوباما پرداخته است :